Okuldaki zorbalığın nedeni evde duygusal ihmal olabilir!

Son yıllarda özellikle ergenler arasında şiddet olaylarının arttığını, bölgelerin arkasında yatan nedenlerin doğru anlamanın ve aileleri bilinçlendirmenin önemli olduğunu söylüyor. Ergenlik döneminde artan şiddet ve zorbalığın, sadece zararların değil, bu durumun sergileyen gençlerin de olumsuz bozulmasıne dikkat Uzman Klinik Psikolog Psikolog İnci Nur Ülkü, “Sosyal medya, oyunlarda ve dizilerde ortaya çıkan kahramanlık ya da güç göstergesi gibi ortaya çıkması, gençlerin bu performansını normalleştirmeye yol açıyor.” dedi. Çocukların sağlıklı yaşayabileceği güvenli ortamların değişimi ve açık iletişimin açığını vurgulayan Ülkü, zorbalığın arkasında çoğu zaman bir ihtiyaç, ihmal ya da yanlış öğrenilmiş bir modelin yattığını kaydetti. Üsküdar Üniversitesi NPİSTANBUL Hastanesi Uzman Klinik Psikolog İnci Nur Ülkü, özellikle ergenlik döneminde artan şiddet ve zorbalığın belirtileri, belirtileri ve beslenme yolları hakkında açıklamalarda yer aldı. Şiddetin kahramanlık ya da güç göstergesi gibi, normalleşmenin yolu açılabilir ! Son yıllarda özellikle sosyal medya ve okul ortamlarında ergenler arasında baskı ve zorbalığın artmaya başladığına dikkat çeken Uzman Klinik Psikolog İnci Nur Ülkü, "Bunu durdurmanın ilk adımı, geride kalanların arkasında yatan nedenleri doğru yaşatılıyor ve aileleri bilinçlendirmekten geçiyor." dedi. Şiddetin yaygınlaşmasının aralıklarında birçok etken içeren işaretler eden Ülkü, "Çocuklar, çevrelerindeki yetişkinlerin ve akranlarının taklit eder. Evde ya da sosyal çevrede herkesin yaşanması, bu emisyonların kurumsallaştırmalarına neden olabilir. Medya, oyunlar ve dizilerde yaşananlarlık ya da güç göstergesi gibi, gençlerin bu performansını normalize etme yolu. Özellikle duygusal yaşayan gençlerde, başkasının yaşadığı ve ona göre hareket etmesi zorlaşabilir. Grup içinde yer almak, sosyal görmek için şiddet içerenlere gidebilir." Bu davranışların zorbalık yaptığına işaret edebilir! Bir çocuğun zorbalık yaptığını anladığını, her zaman kolay olmasa da bazı bakımlarda dikkat çekici olduğunu kaydeden Uzman Klinik Psikolog İnci Nur Ülkü, şunları söyledi: "Sürekli başkalarını küçümseyen veya alay eden ifadeler kullanır. Şiddet içeren olaylardan sonra 'ama o da hak etti' gibi savunmacı bir yaklaşım sergiler. Evde çalışanlarne karşı baskın, tehditkar veya manipülatif davranışlar. Akranları hakkında sık sık olumsuz konuşur ve arkadaşlık ilişkileri yüzeysel kalır. Ailelerin bu şekilde nasıl gözlemlemesi ve kırılması ile ilgili açık patlamalar, durmayan sorular sorması durur." Çocukların yoğun duyguları ile başlanmasına yardımcı olunmalı! Zorbalığın erken fark edilmesinin ve doğru yönlendirilmesinin, hem zorbalığı yapan hem de maruz kalan çocuk için önemli çalışmaları çizen Uzman Klinik Psikolog İnci Nur Ülkü, “Ayrıca erken müdahalelerle alınan önlemler, zorbalığın başka ağrıların verdiği hasarlar da kesilir.” dedi. Ailelerin, bu konuda yapıcı ve onarıcı bir rol üstlenebilecekleri ifade eden Ülkü, "Açık iletişim çok önemli. üyeleriyle iş birliği yapmak olacaktır.” açıklamasını yaptı. Onun zorbalık davranışının ardındaki bir ihtiyaç, ihmal ya da yanlış öğrenilmiş bir model olabilir ! Zorbalığın, yalnızca sakatlıku değil, zorbalığı yapan çocuğun da olumsuz bozulmasıni dile getiren Klinik Psikolog İnci Nur Ülkü, "Mağdurlarda kesintiler, kırılmalar, kesintiler, okul fobisi, akademik başarıda düşüş gibi sorunlar görülebilir. Zorbalığın yapan ergenlerde ise suçların patlaması, uzun süreli Uzman sağlıksız sosyal etkiler kurma olabilir." dedi. Ergenlik döneminin, bireylerin sosyal çevreleriyle anlatımını sağladığı kritik bir dönem olduğunu da hatırlatan Ülkü, açıklamalarını şöyle tamamladı: "Bu dönemde ortaya çıkan şiddet ve zorbalıkların asla yayılmasının azalmasınmemeli. Her zorbalık davranışının sonradan bir ihtiyaç, bir ihmal ya da yanlış öğrenilmiş bir model olabilir. Bu nedenle ailelerin, izolasyon ve parçaların iş birliği içinde hareket etmesi, birimlerin iletişim yolları, empati ve duygusal açıdan acilen kazandırılması büyük önem taşır." Doi numarası: https://doi.org/10.32739/uha.id.61494